Komentarze: 0
Pomiędzy zamkniętymi w ośrodku naukowcami, którym nie wolno było podróżować, istniała pełna i swobodna wymiana informacji. Oppenheimer i sobie narzucił bezlitosny reżim. Jego zona nie mogła znieść ograniczeń, zaczęła pić i znęcać się nad dwójka małych dzieci. Pomimo to, pochodzący z różnych krajów i środowisk naukowcy uważali Oppenheinera za lidera o rzadko spotykanym zaangażowaniu i niemałych zdolnościach dyplomatycznych. W sylwestra 1944 roku awansowany już do stopnia generała Groves przewidywał, że wydana na kierowane przez niego przedsięwzięcie suma 2 mld dolarów zaowocuje powstaniem w pełni działającej bomby atomowej przed 1 sierpnia następnego roku. Truman powołał komisję z udziałem Oppenheimera w celu określenia prawdopodobnych konsekwencji zdetonowania bomby atomowej. Eksperci zdecydowali się zalecić zrzucenie bez ostrzeżenia pierwszej bomby na jeden z głównych celów wojskowych Japonii. Próba eksplozji pierwszej bomby atomowej miała miejsce 16 lipca 1945 roku ok. 80 km od amerykańskiej bazy lotniczej w Alamogordo W stanie Nowy Meksyk o 5.30. Oppenheimerowi przypomniał się wtedy cytat: „ I stałem się śmiercią, zagłada światów” trzy dni po zrzuceniu Little Boy a na Hiroszimę, na Nagasaki spadła bomba bliźniaczo podobna. Japonia podpisała bezwarunkową kapitulacje 15 sierpnia. Dotychczasowa stanowczość ustąpiła przed straszliwą bronią. Wynalezienie bomby atomowej uważano za szczytowy moment zwycięstwa Stanów Zjednoczonych w II wojnie światowej Dwa miesiące po Hiroszimie Oppenheimer dostał nominację na przewodniczącego rady naukowej AEC, stając się najważniejszym doradcą rządu i wojska w sprawach naukowych. Mimo iż wielu naukowców uczestniczyło w projekcje Manhatan nie pochwalano produkcji nowej broni, dawni współpracownicy Oppenheimera doszli do wniosku, że bezpieczeństwo Stanów Zjednoczonych wymaga szybkiego stworzenia bomby wodorowej. Oppenheimer był wstrząśnięty ogłosił publicznie, ze jest przeciwny budowaniu superbomby. W 1954 roku dyrektor FBI J.E> Hoover napisał do Białego domu raport, w którym poparł oskarżenie Oppenheimera o działalność szpiegowską. Prezydent ograniczył mu dostęp do poufnych informacji, a Agencja Energii Atomowej formułowała zarzuty przeciw niemu Przesłuchano najwybitniejszych fizyków i inne osoby związane ze sprawą. Wszyscy świadczyli o absolutnej lojalności Oppenheimera. Wyjątkiem był Teller. Nie przywrócono Oppenheimerowi pełnego zaufania, mimo, ze nie uznano go winnym. Przyjaźnie z lat 30, romans z panną Tatlock i opór przeciw superbombie przemawiały przeciwko niemu.