Komentarze: 0
Aż trzy czwarte świata zwierząt stanowią owady. Około 200 – 250 lat temu pojawiły się wśród nich motyle. Jednym z najbardziej intrygujących gatunków jest monarcha z rodziny rusałkowa tych, żyjący na kontynencie północnoamerykańskim. Co roku, w sierpniu, te niezwykłe motyle wyruszają na wędrówkę z północy na południe. Spośród wszystkich owadów zamieszkujących ten rejon, tylko monarcha wyrusza w długi lot, aby dotrzeć do terenów, gdzie może bezpiecznie przetrwać zimę. Motyle te pokonują tysiące kilometrów. Zdarza się, iż niektóre osobniki przelatują nad Oceanem Atlantyckim i pojawiają się w zach. Europie. Jest to zdumiewający wyczyn, jak na owada ważącego około 0,5 gram. Stada przemieszczają się tylko w ciągu dnia, po drodze zaopatrując się w pokarm. Noc spędzają na drzewach. Lecą stosunkowo nisko z prędkością dochodzącą do 30 – 40 km/h, dziennie pokonując ok. 130 km. W drodze powrotnej jednak lecą wysoko i pojedynczo. W ciągu dnia przebywają nie więcej niż 15 km. Podczas tej drogi nie pobierają już pokarmu, lecz korzystają już z zapasów nagromadzonych w tzw. ciele tłuszczowym w odwłoku. Każdego roku w wędrówce bierze udział 3-5 pokoleń. Podróż rozpoczętą przez rodziców kontynuuje ich potomstwo, które również składa po drodze jaja i ginie. Żaden osobnik nie żyje dostatecznie długo, aby odbyć całą wędrówkę. Motyle, które przetrwały zimę rozmnażają się podczas powrotu na lęgowisko. Typową cechą gatunku są jednolite wzory i barwa skrzydeł. Wskazuje to na duży stopień wymiany materiału genetycznego pomiędzy populacjami. Ubarwienie jest podobne u obu płci. Skrzydła są pomarańczowo-czarne, z wyraźnym czarnym użyłkowaniem. Gąsienice zdobią łatwe do identyfikacji czarne, żółte i kremowe paski oraz dwa wyrostki tuż za głową. Rosnące larwy musza przejść przez 5 linień, zanim stanął się poczwarkami. Larwy żerują na roślinach z rodziny trojeściowatych. Niektóre z nich zawierają toksyczne glikozydy nasercowe i dlatego żywi się nimi niewielu roślinożerców. Ich liście są jednak nieszkodliwe dla larw monarchy, które w swoim ciele odkładają truciznę. W ten sposób gąsienice same staja się trujące dla drapieżników. Na zimowiska motyle wybierają lasy rosnące na wysokości 3 tyś. metrów nad poziomem morza. Panują tam stałe, specyficzne warunki, a temp. Wynosi 5-7 st. C.