Komentarze: 0
Urodzeni tego samego dnia 1533 roku Elżbieta i Robert przyjaźnili się już w dzieciństwie. Za panowania przyrodniej siostry Elżbiety, królowej Marii, Robert Dudley sprzedawał swe posiadłości, aby wspomóc wygnana księżniczkę. Nic więc dziwnego, że jedną z pierwszych decyzji Elżbiety po dojściu do władzy 17.11.1558 roku było nadanie Robertowi tytułu królewskiego koniuszego, co zapewniło mu wysoka pozycję. Kiedy 11 dni później Elżbieta jechała ulicami Londynu, by objąć we władanie twierdzę Tower, towarzyszył jej urodziwy Robert. Dudley otrzymał od niej nieruchomości oraz przywileje eksportowania wyrobów z wełny bez płacenia cła. Został także namiestnikiem zamku w Windsorze i zarządca tamtejszych lasów. Młoda królowa pragnęła wyjść za mąż i doczekać się spadkobiercy. Jej ojciec Henryk VIII, zgorszył własny naród i większość Europy swymi sześcioma małżeństwami, a kwestia sukcesji tronu po nim była bardzo zagmatwana. W ciągu 11 lat, jakie minęły od śmierci Henryka VIII, w Anglii panował najpierw jego jedyny syn, słabowity Edward VI, który zmarł w wieku 18 lat, potem jego nie lubiana starsza córka Maria, która rządziła tylko przez 5 lat i nie zostawiła następcy, a wreszcie Elżbieta I, córka drugiej żony Henryka VIII, nieszczęsnej Anny Boleyn. Na drodze do małżeństwa Elżbiety i Roberta stała poważna przeszkoda – przystojny młody człowiek był żonaty. 9 lat wcześniej Dudley poślubił Amy Robsart, jedyna córkę szlachcica z prowincji, spadkobierczynie znacznej fortuny. Wśród gości na weselu była też Elżbieta, jeszcze wówczas księżniczka. Początkowo małżeństwo wydawało się być udane. Dudleya jednak coraz bardziej pociągało życie dworskie na zamku i jego żona coraz częściej siedziała na prowincji sama. Gdy głośno było o jej mężu jako kochanku królowej, Amy razem ze służbą rezydowała w Cumnor Hall, dawnym klasztorze. W niedzielę 8.09.1560 roku, spokój panujący zwykle w byłym klasztorze zakłóciły przygotowania do wyjazdu na jarmark do pobliskiej wsi. Lady Dudley dała służbie wolny dzień. Wróciwszy wieczorem do Cumnor Hall, służba z przerażeniem stwierdziła, ze ich pani leży ze skręconym karkiem u stóp schodów. Po śmierci Amy zaczęły krążyć nieprzychylne plotki, sugerując, iż Dudley miał z tym coś wspólnego. Królowa była zmuszona usunąć go ze swego otoczenia do czasu zakończenia dochodzenia. Elżbieta zarządziła żałobę. Po dwóch tygodniach odbył się pogrzeb. Jako, że Amy miała raka z przerzutami na kręgosłup, Robert został oczyszczony z zarzutów i mógł powrócić na dwór. Królowa postanowiła jednak kontynuować nieformalny związek. Kilka lat później nadała Robertowi tytuł hrabiego Leicester. Dudley pozostał lojalnym sługą królowej przez następne 30 lat. Pod koniec stulecia nowym faworytem królowej został znacznie od niej młodszy Robert Devereux, hrabia Wssex. Ale i on nie dostąpił zaszczytu poślubienia Elżbiety. „Królowa panna”, jak ją nazywano, zmarła w 1603 roku niezamężna i bezdzietna. Tron po niej objął Jakub I, syn Marii Stuart.