Komentarze: 0
Zbliżała się północ, 18.01 1568 roku, gdy król Hiszpanii z mieczem w dłoni skradał się wraz z asystą korytarzami madryckiego pałacu w kierunku komnat, w których mieszkał jego syn i następca - książę don Carlos. Król obudził syna i zapowiedział, ze od tej chwili zostaje aresztowany. Okna zabito dechami i zaryglowano drzwi. Aresztowanie 22-letniego następcę i jego śmierć po półrocznym pobycie w areszcie wzbudziła sensacje. Filip II jawił się jako ujarzmiający władca. Pod jego panowaniem był poza Hiszpania Niderlandy, część Francji, większość Włoch, Sardynia, Sycylia, Nowy Świat (poza Brazylia). Władał on imperium nad którym słońce nie zachodziło. Filip odziedziczył to królestwo po ojcu, Karolu V w 1555?56 roku. Pierwsza zona Filipa II Maria Portugalska, zmarła w 1545r., wkrótce po urodzeniu don Carlosa. W 1547 Filip wstąpił w nieudany związek małżeński z królową Anglii Marią I Tudor. On miał 27 lat, ona 38. Gdy Maria zmarła, nie zapewniwszy następcy tronu, Filip ożenił się ponownie z 14-letnią Elżbietą, córka króla Francji. Wcześniej ustalone było, że Elżbieta miała zostać żoną don Carlosa. Aby zdławić rebelie protestanckich poddanych Filip wysłał 20 tysięcy żołnierzy. Don Carlos, który potajemnie wyznawał protestantyzm, postanowił dołączyć do protestantów i 23 XII 1567 r. niepotrzebnie zwierzył się z tego wujowi Juanowi z Austrii. Gdy Filip dowiedział się o zdradzie syna, uwięził go i prawdopodobnie zamordował. W 1787 Schiller przedstawił to w dramacie „Don Carlos”, a w 1867 Verdi stworzył operę pod tym samym tytule. Natura poskąpiła Carlosowi zewnętrznych atrybutów następcy tronu i majestatu. Był chudej postury, jedno ramię miał wyższe i wadę wymowy. Wiele wskazywało na to, że był też upośledzony psychicznie. Już jako dziecko czerpał przyjemność z takich praktyk, jak pieczenie żywcem zająca, czasem tez oślepiał konie w królewskiej stajni. W 1562 roku książę spadł ze schodów i lekarze musieli usunąć mu fragment czaszki. Po tym zabiegu zachowanie Carlosa stało się bardziej dziwaczne, włóczył się po ulicach Madrytu i całował atrakcyjne panienki, lub urągał starszym paniom. Na swoje uwięzienie reagował atakami furii i strajkiem głodowym lub napadami obżarstwa. Powodowało to biegunkę, wymioty i niemożność przyjmowania jakiegokolwiek pokarmu. Wkrótce po śmierci don Carlosa, umarła i Elżbieta, Filip został bez męskiego potomka. Dwa lata później poślubił swoją 21-letnią bratanicę Annę Austriaczkę. Czworo ich dzieci zmarło w dzieciństwie, przeżył jedynie najmłodszy syn, który jako Filip III w 1598 roku objął tron Hiszpanii, gdy Filip Ii odszedł w wieku 71 lat.
Konflikt ojciec – syn dotyczył też Fryderyka Wilhelma I, króla pruskiego, i jego urodzonego w 1712 roku syna Fryderyka. Ojciec chciał aby Fryderyk miał wpojone wszystkie zasady armii. Syn nienawidził koszarowego życia i skłaniał się raczej ku muzyce, literaturze i filozofii, które to zainteresowania ojciec uważał za niewieście. Obelgami i zniewagami chciał zmusić syna do posłuszeństwa. Zachowanie króla stało się nie do zniesienia. W 1730 Fryderyk postanowił razem z dwoma przyjaciółmi – porucznikami von Keithem i von Kattem – uciec do Anglii. Dowiedziawszy się o zamiarach król postanowił aresztować syna i Kattego ( Keithem uciekł) Kattego król skazał na karę śmierci przez ścięcie głowy, a syna zmusił do oglądania wykonania wyroku. Następca tronu jeszcze przez 10 lat znosił okrucieństwo ojca. Kiedy wstąpił na tron, rozpoczął wojnę przeciwko Austrii i zdobył dla Prus pozycje dominującą mocarstwa w Europie. Był także wielkim mecenasem sztuki. Jego 46-letnie rządy przyćmiły panowanie ojca i to on przeszedł do historii jako Fryderyk Wielki.