Dramatopisarz zabity w bójce

 W czasach, gdy w Anglii szaleje dżuma, pewnego środowego poranka 4 mężczyzn spotkało się w gospodzie we wsi oddalonej ok. 5km od Londynu. Byli to : Ingram Frizer, oszust, który dzięki intrygom był w ciągłym konflikcie z prawem, Nicholas Skeres, partner Ingrama, Robert Poley,  agent tajnych służb rządowych oraz Christopher  Marlowe, jeden z czołowych angielskich dramatopisarzy owych czasów. Był 30 V 1593 roku. Czterech mężczyzn od rana siedziało i piło. Po kolacji pomiędzy Frizerem a Marlowem doszło do bójki o to, kto zapłaci słony rachunek. Marlowe rzucił się na przeciwnika ze sztyletem. Dwukrotnie raniony w głowę Frizer wyrywa sztylet przeciwnikowi i zadaje mu cios nieco powyżej prawego oka. Młody dramatopisarz pada martwy. Frizer został aresztowany ale szybko oczyszczono go z zarzutu, oświadczono, że działał w obronie własnej. Marlowe zostaje pochowany w przeciągu 48 godzin od swej tragicznej śmierci. Tak wyglądała akceptowana przez ponad 300 lat oficjalna wersja wydarzeń. Tymczasem w 1925 roku w jednym z archiwum znaleziono raport z wynikami dochodzenia w sprawie śmierci pisarza. Przeleżał tam prawie 332 lata. Z raportu wynikało, ze rany odniesione przez Frizera były powierzchowne i oszust mógł je sobie zadać sam. Dziś wiemy, że początkujący dramatopisarz wiódł podwójne Życie jako agent królewskich tajnych służb. Christopher Marlowe urodził się w lutym 1564 roku, dwa miesiące wcześniej niż William Szekspir. Mralowe zdobył stypendium pozwalające mu ukończyć studia w Kolegium Bożego Ciała w Cambridge i w wieku 20 lat uzyskał stopień magistra nauk humanistycznych. Okres panowania królowej Elżbiety był czasem wielkich przemian. Elżbieta przywróciła dominację protestanckiego kościoła ustanowionego przez jej ojca Henryka VIII. Posunięciem tym ściągnęła na siebie gniew króla Hiszpanii Filipa II, męża zmarłej Marii i niewzruszonego obrońcy wiary katolickiej. Kiedy młody Marlowe studiował w Cambridge, Anglii zagroziła inwazja hiszpańska, a studenci katoliccy masowo uciekali do Francji. W 1587 roku rada przyboczna Elżbiety I postanowiła wkroczyć do akcji. Stwierdziła, że student Marlowe „ w każdej sytuacji… zachowywał się wzorowo i dyskretnie, czym oddał Jej Królewskiej Mości nieocenione usługi”, jego umiejętność nie powinna być kwestionowana, przez tych, którzy nic nie wiedzą o sprawach, jakimi się zajmował”. Uniwersytet w Cambridge przyznał mu stopień doktora. W ciągu roku od ukończenia studiów pisarz doczekał się wystawienia swojej pierwszej sztuki „ Tamerlan Wielki” W trwającej zaledwie 6 lat karierze napisał 6 sztuk i długi poemat narracyjny. W 1589 roku na krótko znalazł się w więzieniu za udział w ulicznej burdzie, wiosną 1593 roku przedstawiono mu nieco mocniejsze zarzuty. Elżbieta korzystała z pomocy tajnych służb, stworzonych przez jej sekretarza stanu, który utrzymywał sieć szpiegów na własnych dworach. Choć latem 1588 roku flota hiszpańska została pokonana przez Anglików, wiosną 1593 roku Hiszpanie ponownie zagrozili Anglii. Zaczęto przeprowadzać rewizję w prywatnych domach. W jednym z nich znaleziono dokumenty należące do Thomasa Kyda, młodego autora sztuk teatralnych. Dokumenty podważały boskość Jezusa, a takie bluźnierstwo karano śmiercią. Kyda pod wpływem tortur stwierdził, że dokumenty należą do Marlowea. Była to niezręczna sytuacja dla tajnej służby, Marlowe pracował dla nich jako łącznik z kontynentem. 18 V dostarczono mu dokumenty wzywające na przesłuchanie, jednak nie przedstawiono mu żadnych zarzutów. Marlowe został zwolniony za kaucją. 20 dni później leżał martwy. Powszechnie uważa się, że tajne służby były infiltrowane przez podwójnych agentów – wiernych poddanych królowej jak i chcących monarchii katolickiej. Wśród nich był Robert Poley, być może bał się, że Marlowe może go wydać, i poczuł za konieczne usunąć go. W 1955 roku  pisarz Calvin Hoffman wysnuł teorię, ze grupa spiskowców, a wśród nich Marlowe, zwabiła nieznanego marynarza do gospody i zamordowała w celu upozorowania śmierci Marlowea, który później już jako Szekspir, przez ćwierćwiecze pisał sztuki, które przyniosły mu nieśmiertelność. Mimo, że śmierć Marlowe, pokrywa się z początkiem twórczości Szekspira, naukowcy odrzucili teorię Hoffmana. Nikt nie poznał prawdy o śmierci Marlowea.  W jednej ze sztuk „ Jak wam się podoba” Szekspir uczynił aluzje do tragicznej śmierci poprzednika. Jak się okazało Marlowe nieświadomie napisał dla siebie epitafium w epilogu swej najsłynniejszej sztuki „ Tragiczne dzieje doktora Fausta” : „ Obcięto gałąź, która mogła wystrzelić wysoko …” Umarł w wieku 29 lat, 30V 1593 roku.

Najsłynniejszą ofiarą działalności tajnych służb Sir Francisa Walsinghama była królowa Szkocji Maria Stuart, która szukała schronienia u kuzynki Elżbiety I Samotna i bezdzietna królowa Anglii uznała kuzynkę za groźną rywalkę i uwięziła ją. 18 lat później pozostająca wciąż w niewoli Marie oskarżono o spisek i i 8 lutego 1587 roku Maria została ścięta w głównej Sali zamku Fotheringhay.