Stalin - tajemnica śmierci

 Mało kto przypuszczał, że Józef Stalin znajdzie się na szczytach władzy, Ten biedny chłop z radzieckiej Gruzji, który jako jedyny z czworga rodzeństwa dożył wieku dorosłego, zawsze był samotnym marzycielem. Urodzony jako Josif Dżugaszewili, młody rewolucjonista zmienił nazwisko na Stalin – człowiek ze stali.  Gdy Lenin został pierwszym przywódca komunistycznej Rosji, Stalin czekał w jego cieniu. Stalin był przygotowany do walki o władzę i po śmierci Lenina w 1924 roku po prostu kazał zgładzić przeciwników.. Stalin był do tego stopnia pochłonięty snuciem intryg politycznych, że sprawiał wrażenie człowieka pozbawionego uczuć. Kiedy po trzech latach małżeństwa zmarła jego pierwsza żona, Stalin powiedział: „ Wraz z nią umarły moje ostatnie cieple uczucia, jakie żywiłem dla innych ludzi.” I oddał swojego małego synka rodzinie na wychowanie. Druga żona Stalina, 20-letnia idealistka, urodziła mu dwoje dzieci, ale rozczarowana polityką męża, odebrała sobie życie. Po nieudanej próbie samobójczej starszego syna, okrutny ojciec szydził z niego, że mu się nie powiodło. Podczas II wojny światowej ów nieszczęsny młodzieniec trafił do niemieckiej niewoli. Na wieść, że ojciec nie zgodził się na jego uniewinnienie, w ramach wymiany jeńców, rzucił się na elektryczne ogrodzenie obozu i zginął. Córka Stalina Swietłana w 1967 r. uciekła na Zachód. Nie mogła jednak znaleźć sobie miejsca rozdarta między USA, WB a ojczyzną. Syn Wasilij był oszustem i złodziejem, który zapił się na śmierć w wieku 41 lat.

Ponoć Stalin zmarł w wyniku wylewu krwi do mózgu. Nie wiadomo jak długo leżał w swoim pokoju, ponieważ nie było odważnego by tam zajrzeć. Ten żałosny koniec kontrastuje z jego sposobem życia. Co najmniej 30 min. ludzi zostało rozstrzelanych, powieszonych, zgładzonych, śmiertelnie pobitych, lub otrutych, ponieważ Stalin chorobliwie bał się opozycji. Miliony ludzi zamknięto w obozach i zmuszano do niewolniczej pracy. Dziesiątki milionów ukraińskich chłopów zmarło z głodu w okresie przymusowej kolektywizacji. W kontaktach osobistych Stalin również przyjmował okrucieństwo. Bywało, że zapraszał starego znajomego na kolację, wpadał w furię, co oznaczało dla gościa egzekucję. Raz wyszedł z teatru po pierwszym akcie Jeziora łabędziego, pojechał do więzienia na Łubiance i strzałem w głowę zabił kilku swoich byłych zwolenników, poczym wrócił na akt drugi baletu. Na początku 1953 roku, kiedy miał 73 lata, jego paranoiczne skłonności i niespodziewane ataki furii odznaczały się już jadowitą złośliwością. Stalin zamierzał pozbyć się starej komunistycznej gwardii i wprowadzić do władz ludzi nowych, całkowicie mu podporządkowanych. Na krótko przed śmiercią skazał na zesłanie swojego osobistego sekretarza, który przez dziesięciolecia był alter ego dyktatora. 15 lutego szef ochrony osobistej Stalina zmarł przedwcześnie. 2 marca Stalin dostał najprawdopodobniej wylewu krwi do mózgu, ale wystraszeni towarzysze nie pozwolili by świat się o tym dowiedział. Dzień wcześniej Stalin zaprosił 4 najbliższych towarzyszy do daczy w Kuncewie na suto zakrapiana kolacje. Libacja skończyła się nad ranem 3 marca po godzinie 3.00 wystraszony strażnik zameldował uczestnikom biesiady, że Stalin nie pokazał się od 24 godzin. Straż przyboczna znalazła go leżącego w ubraniu na dywanie twarzą do podłogi. Malenkow, Chruszczow, Bułganin i Beria zastali Stalina lezącego bez ruchu na kanapie. Wezwano lekarzy i nadzorowano leczenie. Podczas, gdy inni płakali, zachowanie Beria było zdumiewające. Kiedy złożony niemocą Stalin uniósł powieki, Beria udawał niepokój i troskę, gdy Stalin tracił przytomność Beria wyzywał go i wyśmiewał. Chory dyktator 4 marca nagle się ocknął. Gdy pielęgniarka łyżką podawała mu jedzenie, Stalin drżącą ręką wskazał na wiszący na ścianie obraz przedstawiający owieczkę karmioną mlekiem przez młodą kobietę. Wkrótce potem dostał ataku duszności, rzucił kilka złych spojrzeń na zgromadzoną służbę i skonał. Beria natychmiast pojechał z wiadomością do siedziby najwyższych władz. 6 marca radio podało oficjalną wiadomość, ze serce Stalina przestało bić poprzedniego dnia o godz. 22,10. Odczytano również protokół z sekcji zwłok. O godz. 16.00 ciało Stalina zostało wystawione w budynku centrali związków zawodowych. Cała Moskwa ustawiła się w kolejce do trumny wodza. W ciągu 3 dni blisko 5 mln ludzi przyszło oddać mu cześć. W tłoku wiele osób poniosło śmierć lub obrażenia. W dniu pogrzebu 9 marca 1953 roku zamarło życie w całym ZSRR. Następcy Stalina osobiście nieśli jego trumnę. „Ojciec komunizmu „ został pochowany w Mauzoleum Lenina. Jest wiele rozbieżności. Pierwszy oficjalny komunikat o śmiertelnej chorobie Stalina stwierdził, że wódz doznał wylewu krwi do mózgu w swym moskiewskim mieszkaniu … to jakim cudem znalazł się w Kuncewie? Dlaczego atak choroby nastąpił rankiem w poniedziałek, skoro Chruszczow i inni twierdzili, że było to w niedzielę wieczorem?  Czy Stalin przygotowywał kontruderzenie? Beria w czerwcu został aresztowany i ogłoszony zdrajcą, został skazany na śmierć w tajnym procesie i rozstrzelany po ogłoszeniu wyroku. Po  Moskwie rozeszła się fama, iż miał dokonywać gwałtów na dzieciach, wyprawiać orgie i libacje alkoholowe. We wrześniu Chruszczow odebrał Malenkowowi przywództwo partii. W 955 roku Bułganin zmusił go do objęcia stanowiska dyrektora prowincjonalnej elektrowni, co było równoznaczne z politycznym zesłaniem. W lutym 1 956 roku nowy przywódca ZSRR , Nikita Siergiejewicz Chruszczow, wygłosił swoje tajne przemówienie, w którym szczegółowo opisał wszystkie zbrodnie Stalina, i ogłosił odrzucenie przemocy jako narzędzia polityki wewnętrznej.

Najbardziej wymownym symbolem procesu destalinizacji było usunięcie szczątków Stalina z Mauzoleum  Lenina i pochowanie ich na cmentarzu pod murami Kremla. Pełny rozkwit destalinizacji nastąpił dopiero po 11 marca 1985 roku, kiedy sekretarzem generalnym  KPZR został 55-letni  Michaił Gorbaczow. Wtedy to prasa szczegółowo opisała okrucieństwa Stalina. W sierpniu 1991 spiskowcy uwięzili Gorbaczowa, i ogłosili, że ze względu na zły stan zdrowia, nie jest on w stanie  dłużej sprawować funkcji prezydenta. Sytuację uratował Borys Jelcyn. Zawiesił działalność  partii komunistycznej w Rosji. Związek Radziecki zaczął się rozpadać na poszczególne republiki.