Komentarze: 0
„Mój Wodzu, gdy otrzymasz ten list, będę już w Anglii …”. Po odczytaniu tych początkowych słów listu Hessa, Hitler jęknął boleśnie i rozpłakał się. Był jednocześnie zszokowany i przerażony wiadomością, iż poprzedniej nocy, 10 mają 1941 roku jego zastępca uciekł do Anglii. W mundurze oficera Hess wystartował wieczorem w kierunku Szkocji. Aby zmylić pościg myśliwców dwukrotnie krył się w mgłach nad Morzem Północnym. Miał jednak szybki samolot. Leciał do Szkocji, do miejsca, w którym mieszkał jego domniemany przyjaciel książę Hamilton. Podniósłszy samolot na wysokość prawie 2 km katapultował się a samolot runął w dół. Był to pierwszy w życiu, w dodatku oddany w ciemność, skok spadochronowy 48- letniego zastępcy wodza. Dokuśtykał do pobliskiej farmy, przedstawił się jako „Hauptmann Alfred Horm” i wyjaśnił, że natychmiast musi udać się do posiadłości księcia Hamiltona aby przekazać pilną wiadomość. Zaalarmowano policję, która osadziła Hessa w areszcie i powiadomiła wojsko. Dziwnym zbiegiem okoliczności książę pełnił wartę jako komandor skrzydła na lotnisku. Hess spodziewał się gorącego przywitania ze strony utytułowanego lotnika i swojego gościa podczas Igrzysk Olimpijskich w 1936 roku. Książę przesłuchał więźnia następnego dnia. Jego zachowanie było chłodne i regulaminowe, a w oficjalnym raporcie stwierdził, że Hess wyjaśnił mu warunki pokoju oferowane przez Hitlera w sposób następujący” Po I nalega na układ, wedle którego nasze dwa kraje nigdy nie będą już prowadzić wojen ze sobą. Anglia odeszłaby od swojej tradycyjnej polityki stałej opozycji w stosunku do najsilniejszych mocarstw w Europie” Hess starał się aby doprowadzono go do Churchilla i innych znaczących osobowości, lecz na 4 dni osadzono go w Tower a przez następne 4 lata więziono go na wsi. W tym samym czasie Hitler odzyskał równowagę i oświadczył, że jego zastępca od lat był człowiekiem psychicznie niezrównoważonym, zaś ten lit nastąpił w wyniku urojeń. Twierdzono tez, że Hess był pod wpływem hipnotyzerów i astrologów. 22 czerwca Hitler zaatakował Związek Radziecki i faszyści zaczęli atak, zgodnie z przekonaniem przywódcy, że „wystarczy tylko kopnąć w drzwi, a cała spróchniała konstrukcja runie” Po pięciu miesiącach oporu Rosjanie zatrzymali Niemców. Późniejsze wydarzenia w Spandau potwierdzają, że Stalin dołożył wszelkich starań, aby podjęta przez Hessa próba nakłonienia Wielkiej Brytanii do zdradzenia Rosji nigdy nie została zapomniana. Choroby zastępcy Hitlera – rzeczywiste czy udawane – powiększyły jeszcze gorycz nieoczekiwanego uwięzienia. Brytyjczycy nie tylko nie uznali go za bohatera, ale nawet nie potraktowali poważnie. Po upadku Niemiec i samobójstwie Hitlera jego zdyskredytowany zastępca stanął przed sądem w Norymberdze, gdzie przyznał, że przez jakiś czas udawał zanik pamięci. Później przedstawił na piśmie projekt zarządzania przez siebie Niemcami po wyjściu z więzienia. Przez 40 lat spędzonych w Spandau Hess trzymał się nieźle, dopiero w końcowym okresie cierpiał na poważną chorobę żołądka i jelit. Całe życie był wegetarianinem, praktykował homeopatię, niekonwencjonalną medycynę i nie ufał lekarzom. Od początku pobytu w wiezieniu podejrzewał, że strażnicy starają się go otruć. Kiedy po 28 latach pobytu w więzieniu zgodził się na widzenie z żoną, półgodzinna wizyta niemal została odwołana. Przedstawiciel Rosjan nalegał na jakieś nieistotne szczegóły. Radzieccy żołnierze drażnili starca, niszcząc krzaki truskawek, które hodował w więziennym ogródku, a rosyjski komendant sprzeciwiał się stanowczo wszelkim próbom swoich kolegów z innych krajów by ułatwić ciężkie życie Hessa. Tylko Rosjanie do końca sprzeciwiali się ułaskawieniu Hessa Dla nich był głównym sprawcą unicestwienia milionów istnień ludzkich w Rosji, nie zaś nie zrozumianym idealistą – zwolennikiem pokoju. Spadkobiercy Stalina nigdy mu nie przebaczyli.